Kon je je angst maar aan mij geven.
Dan blies ik het weg.
Met de vlinders mee.
Maar dat gaat niet.
Het is jouw weg.
De weg is lang.
Vol hobbels en kuilen.
Ik zie je vechten.
Vaak geef je bijna op.
Dan denk ik: het kán niet meer.
En toch vecht je weer door.
Soms sta je letterlijk stil.
Geblokkeerd.
Omdat je lichaam je beschermt.
Tegen jezelf.
Ik heb vertrouwen.
In jou.
In de mensen om jou heen.
Had je ook maar vertrouwen in jezelf.
Dat is mijn grootste wens.
Dat je je eigen vijand niet meer bent.
Maar je eigen vriend.
Mama
Lees hier verder: https://www.uitgeverijpica.nl/blogs/101-blog/736-je-eigen-vriend